Yerli malı yurdun malı, herkes onu kullanmalı.
İşte girişi yaptık ve gün içinde unutamayacağınız bir an yaşatmaya başladık bile. Geçmişe doğru gidiyoruz, ilkokul sıralarımızda keyifle katıldığımız, annemize bir hafta önceden söylediğimiz ve minik minik alışveriş yaptığımız Yerli Malı Haftası! 12-18 Aralık tarihleri arasında düzenlenen ve okulda adeta şenlik yaratan bir hafta, Yerli Malı Haftası.
Tabii ki Yerli Malı Haftası'nın en kritik noktası öğrencilerin gözünde yerli malı kullanımı değil yenilecek yemekler, yapılacak oburluklardır. 11 Aralık'ta anneler mutfağa girer, babalar marketlere bir uğrar. Ülkenin neresindeyseniz oranın yöresel yemekleri hazırlanmaya başlanır, marketten o bölgenin en bilinen ve sevilen yiyecekleri satın alınır. Ege okullarında zeytin, Karadeniz okullarında kara lahana ve mis gibi tereyağdan yapılmış yiyecekler ortaya çıkar. Kuru kayısı, pastırma ve daha nicesi.
Ancak bazı Yerli Malı Haftası yiyecekleri Türkiye'nin hiçbir yerinde farklılık göstermez. Onlar olmazsa Yerli Malı Haftası olmuş sayılmaz, eksik kalır. İnsanlar adeta sokaklara dökülecek gibi olur.
İşte o başrol oyuncuları, işte o biricik yerli malı olduğunu düşündüğümüz yiyeceklerimiz.
Umuyoruz ki her birinin lezzeti aklınıza gelir ve ilkokuldaki sıra arkadaşınızın adını hatırlarsınız. (Benimki Zeynep'ti.)
Ayva ve turunçgiller
Geldi haftanın sultanları, en sevilenleri ya da sevildiğine inanılanları. Eğer bir Yerli Malı Haftası varsa bu hafta asla portakalsız, mandalinasız ve ayvasız düşünelemezdi. Kışın kutlanan bu haftaya tabii ki yerli malının en lezzetlisi portakal ve ekibi ağırlığını koyardı.
Kuru yemişler
Yurdumuzun çeşitli yerlerinde yetişen kuru yemişler Yerli Malı Haftası'na da koşarak yetişirdi. Öncülük her zaman için ceviz ve fındıkta olurdu, onu badem ve kuru dut izlerdi. Afiyetle midemize indirdiğimiz cevizler kırılmış bir şekilde gönderildiyse keyfimize değecek yoktu.
Muz
Üçüncülük asla kaçmaz, muzda olurdu. Bir arkadaşımızın Mersin'den akrabası gönderirdi ya da babamız pazardan satın alırken Anamur olmasına özen gösterirdi. Çikita muz da neydi ki, bırakalım yurt dışından gelsindi, gelirken Uğur Dündar onu haber yapsındı. Anamur muz bir o kadar güzel olsundu.
Kekler
Birimizin annesi mutlaka ıslak kek gönderirdi, biz de elimize yüzümüze bulaşa bulaşa o kekleri yerdik. Sonra ortalıkta peçete arar, bulamayınca çaktırmadan önlüğe sürüverirdik. Tamam tamam, bazılarımız sürmezdi. Temiz çocuktuk, annemizi düşünürdük değil mi arkadaşlar? :P
Poğaçalar, börekler, çörekler
Masada arz-ı endam eden gül börekleri, poğaçalar, çörekler hep bizim için bekliyordu. Pofidik pofidik hamurla yapılan hamur işlerini mideye güpletebilmek günün en büyük zaferi sayılıyordu. Patatesli börek ve poğaçanın seveni çoktu, kıymalı olanı ise yalnızca 3 saniye görebiliyorduk.
Gazoz
Annelerimiz her ne kadar gazlı içeceklere izin vermese de izin verdikleri tek gazlı içecek yerli gazozlar olurdu. Bakkaldan aldığımız gazlı içecekler Yerli Malı Haftası'nın da yıldızı olurdu. Oh şekerli şekerli, poğaçayla börekle güzel gitmez miydi? Giderdi tabii ki.
Patlamış mısır
Bir arkadaşımızın annesi ya da babası kocaman bir poşet mısır patlatır gönderirdi okula. En keyifle yenen yiyecekler arasına girerdi tabii ki de. Sanki hayatımızda daha önce hiç mısır patlağı yememişiz gibi avuç avuç yerdik bu mereti. O günlerden bize hatıra, film izlerken gnom gnom mısıra düşmektir.
Kestane
Kestanenin sıcağı makbuldür ama soğuk olsa ne fark eder? Ayrıca kestaneyi yolda yemeden saklayıp getirmiş arkadaşımıza kızabilir miyiz ki soğuk diye? Tabii ki de afiyet yiyorduk kestaneleri, zaten minik midemiz şişmeye başlıyordu ama bu daha başlangıç, yemeye devam!
Simit
Dışarda yediğimiz simitlere taş çıkaran en iyi simit annelerimizin yaptığı simitti. Poğaça, börek, çörek derken bir anda gözümüze simit takılırdı. Sanki ilk defa görüyormuşuz gibi sarılırdık simide, bir de yanında üçgen peynir olurdu. Peynir mi? Üçgen mi? Gözler dolu dolu...
Ekmek-reçel
İçimizden birisinin annesi sağlıklı mı sağlıklı tam buğday unlu bir ekmek yapardı, bir de ev yapımı mis gibi reçeller gönderirdi. Börek çöreklerin şaşasında arka planda kalsa da tercihini reçelin lezzetinden yana yapan arkadaşlarımız da çoktu.
Biz acıktık, Yerli Malı Haftası'nın bitmesine çok az kaldı. 18 Aralık'a kadar tüm yerli malı yemeklerini afiyetle yemek istiyoruz!
Yorumlar
2