Hangimizi güldürmedi ki şu hayatta, hangimizi kahkahalara boğmadı? Cevabı basit, hemen hemen herkesin yüzünü güldürdü büyük sanatçı.
Kalbimizde kocaman bir taht kuran nam-ı diğer İnek Şaban, Kemal Sunal... Bugün onun doğum günü. Yaşamına birçok rol, 80 küsur sinema filmi sığdırdı. Ve milyonlarca hayran. İyi ki doğmuşsun Kemal Sunal, iyi ki hepimizin kahkahalarında imzanı bırakmışsın. Her zaman sevgiyle anıyoruz seni.
Kemal Sunal hakkında belki de hiçbirinizin daha önce bilmediği bir hikayeyi çok sevgili Emel Sayın anlatıyor...
"Ölme sen benden önce" dedim, dinletemedim…
O zamanlar tığ gibi delikanlı, cepte para çok. Oyuncu bir de. Mavi Boncuk filmini çekiyoruz. Bir gün setten çıktık, eve gidiyoruz. Ben Laleli’de oturuyorum, Kemal benden önce çıktı. Herkes yevmiyesini almış, taksiyle giden gitti, kendi arabasıyla giden de gitti. Ben baktım ki Kemal yürüyerek gidiyor. Üç kilometre var gideceği yere. Her gün yürüyerek gidip geliyor, merak ettim nereye gidiyor bu adam böyle diye.
Uzun süre yürüdü. Sonra bir bankta bir adam yatıyordu, kaldırdı adamı bir şeyler konuştular. Cebinden para çıkarıp verdi. Şaşırmıştım, sonra biraz daha ilerde bir lokantaya girdi. Bir şey yemeden çıktı. Oraya da para verdiğini görmüştüm...
Bıraktım takibi. Banktaki adama yaklaştım, "Tanıyor musunuz o az önce size para veren adamı?" dedim. "Adını bilmem, sormam da her gün para verir bana..."dedi. Teşekkür ettim. Daha sonra az ilerideki lokantaya gittim, "Az önce gelen beyin borcu mu var size?" dedim. Tanımadılar beni. "Kemal Abi’nin mi? Yok hayır, bize her gün evsizler uğrar, yemek yediririz, o da sağ olsun onların yemek masrafını öder." dedi.
Ertesi gün Kemal’in yanına gittim.
"Sen ne güzel bir adamsın ya..." dedim. Ne olduğunu anlayamadı, sarıldım ağladım... "Ölme sen benden önce." dedim.
Dinletemedim...
Yorumlar
0