İnsanlar üçe ayrılır: Zenginler, fakirler ve ruhu fakirler.
İlk iki grupta sıkıntı yok, onlar göründükleri gibidirler. Ancak son grup -ki birçoğumuzun içinde bulunduğu grup- fena. Yanlış anlaşılmasın, parayı bulunca "Bizim Naim Abi de parayı buldu, kimseyi tanımaz oldu" gibi bir durumla karşılaşmazsınız. Tam aksine ruhu fakirler, bu muhteviyatları sebebiyle bozamaz. Geçmiş fakir anılarından intikam falan da alamaz.
En fazla aşağıdaki gibi fantastik şımarıklıklar yaparlar. Aslında ne güzel yaparlar.
O yüzden biri zengin olacaksa, parayı Miami'de partilerle ezecekler değil de döneri ekmeksiz yiyecekler zengin olmalı 
Eğer bir gün zengin olursam...
"Eğer bir gün zengin olursam, son lokmayla son yudumu denk getirmeye çalışmayacağım, bir ayran daha sipariş edeceğim"
İkincisini sipariş ederiz, olmadı üçüncüsünü parasıyla değil mi?
"Para verdik dibinde kalmasın diye hiçbir ayranı tek yudumda bitirmeyeceğim, dibinde kalsın nedir ki"
Kalsın. Bırak dibinde kalsın.
"Kallavi bir kahvaltı sofrası hazırlatıp portakal suyundan bir yudum alıp tek bir lokma almadan masadan kalkacağım"
Sonra evden çıktı, üstü açık son model arabasında, rüzgarın saçlarını dağıtmasını izin verip en sevdiği radyoyu açarak, sahil yolundan arkadaşlarıyla buluşmaya gitti...
"Dönerciye gidip ekmeksiz et döner yiyeceğim, kaç para tutarsa tutsun"
Şu hepimizin hayali. Milli piyango çıksa gider ilk bunu yaparız.
"Lüks bir mekana gidip tadım yapacağım, tadıp tadıp geri göndereceğim"
Hayatta fakirken yapılamayacak şeylerin başında gelir bu. Çünkü fakir insan "Ya bedava içmeye çalıştığımı düşünüyorlar mıdır acaba?" diye kendi kendine sormaktan yapamaz bunu. Zengin öyle mi? Değil.
"Nusret'e gidip masayı donattıracağım, etin tuzlarını da Nusret atacak"
Ruhu fakir adama "Parayı buldu çok bozdu" dedirtecek şey bu.
"Bir mekanda pizza yemek istediğimde 'karışık' yerine 'deniz mahsulleri' olanı isteyeceğim"
Çünkü pizza menüsünde en pahalı pizza budur. İnsanın "Ağbi ben bi' karışık pizza alayım" günlerinden intikam almanın yolu da budur.
"Pringles'ın bütün çeşitlerini alacağım"
Bu kadar bozmayaydık iyiydi.
"Zengin olursam kolayı 2,5 litre değil teneke kola şeklinde alacağım 10'ar 10'ar"
Sonra eve gelip ilk iş dolabı açıp bir teneke kola aldı ve salondaki koltuğa oturmadan önce, usulca sehpadaki kumandaya uzanıp televizyonu açtı...
"Bir daha asla içinde leblebi olan karışık çerez tabağı yemeyeceğim, hep kaju hep badem"
Leblebi fakirin maaş bordrosudur.
"Değirmen tuzluktan, wok tavaya kadar ne kadar yeni mutfak eşyası varsa alacağım"
Yemek yapmayı bilmene de gerek yok. İstersen wok tavada menemen yap, executive chef gibi yumurtayı havaya fırlat. Hiç fark etmez.
"Üst üste 3 tane dürüm et tantuni yiyeceğim"
Parayı har vurup harman savurmak dediğimiz şey tam olarak bu.
"Kullansam da kullanmasam da kuvertür çikolata, shiitake mantarı gibi havalı tarif malzemelerinden alacağım"
Cümle içinde kullanınca bile zengin gözüküyorsun. Bakın deneyelim: "Hayatım dün Macro'dan aldığım kuvertür çikolataları nereye koydun, kakao kaplı trüf çikolata yapacağım hafta sonu partisi için"
Bu kesin bonusu: "Restorana gidip bütün yemekleri sipariş edip hepsinden bir çatal alacağım"
Yapmayanın ruhu fakir değildir.
Bir de son söz bırakalım buraya: Ruhunuz fakir, gönlünüz zengin, cebiniz mutlu olsun.
Yorumlar
0