Mamûl, Arap mutfağına ait çok lezzetli bir kurabiye (birileri linç etmeden hemen ilave ediyorum, Doğu’da da yaygın).“İşlenmiş, imal edilmiş, yapılmış” gibi manalara geliyor. İçine gül suyu konanı, hamuruna şeker ilave edileni, hiç irmik konulmayanı, un oranı fazla olanı, maya ilave edileni vs… çeşitleri mevcut. Ama ben yıllardır Suriyeli komşularımızın yaptığı enfes ötesi şeklini biliyor ve yiyorum. Tabii kendi yapma fırsatı olmayınca bayramdan bayrama nasip oluyordu. Ta ki 6-7 yıl önce komşularımızdan tarifi alıp annemle deneyene kadar…
Mamûlün hamurunda hiç şeker yok, bütün tadını içindeki hurmanın şekeri karşılıyor. Isırınca dışı kıyır kıyır dağılıyor, içinde de yumuşacık bol hurmalı dolgu… Daha önceden aynı kalıplarla Antep fıstık dolgulu yaptığım vardı, asıl “mamûl” ona ve bu hurmalıya verilen isimmiş. İçine sadece tarçın + ceviz karışımı konan bir versiyonu da var, ona “kerebiç” deniyormuş. O da çok güzel oluyor. (Bitkinin de köpüğün de adı “natıf” olarak geçiyor. Evde yapmak için yumurta akı kullanılıyormuş ama hazır satılan kadar güzel olmuyormuş). Bir de yazının sonuna eklediğim çörek otlu şekli var.
Baştan peşin peşin uyarayım; anlatımı kısmı aşamalı ve oyalayıcı gibi görünecek, ama hiç gözünüz korkmasın. Şekillendirmek için yanınıza birini buldunuz mu bir çırpıda yapar fırına verirsiniz. Kurabiyelerin dağılmaması için tupperware gibi bir kaba dizip dondurucuya kaldırıp aylarca ilk tazeliğinde saklayabilirsiniz. Özellikle bayramlarda çok güzel bir ikram oluyor.
Yorumlar
4