Martın ortasında beri diyetteyiz. Feci halde diyetteyiz.
Salataya, kurumuş meyveye, kibrit kutusu kadar peynire, öğle yemeğinde dilediğini yiyememeye, akşam yediden sonra yemeğe küsmeye "yeter" diyesimiz var.
Ve yalnız değiliz, sokak da bizimle. Herkes diyette.
Herkesin burnunda yemek tütüyor, duvarlar bile yemeğe olan hasretimizi anlatıyor.
Şekerim düşünce ben.
Belediyeyi ekmek arası bol soğanla yemek isteyen bir arkadaş.
Sevgilisine "gitme" derken bile aklına kebap getiren insanlar, insanlarımız.
Yaptığı diyet dolayısıyla milletin ağzını bile içmek isteyenler var.
Haklı.
1 mi, 1 buçuk mu?
Babam bu kadar güzel apartman yapmayı nereden öğrendi?
O da yenir.
Yorumlar
1