Abartısız ve şüphesiz en değerli varlıklarımız onlar. Her birimizin de neşe kaynağı. Bu yazıyı yazarken oturup düşündük de, anneler olmasa neye güleceğiz biz? 
Çocukluğumuzdan bu yana (hatta şimdi bile) annelerimizden işittiğimiz lafları, azarları, inceden edilen tehditleri topladık, 16'da 16 yapmayı hedefliyoruz!
Tüm annelere de selamlar, saygılar, hürmetler efendim.
Evde yemek ne olursa olsun “Ekmekle ye” lafıyla büyüdüyseniz...
Ancak misafirliklerde “Çocuğum ekmeksiz ye” lafıyla da ironiyi ilk onlardan öğrendiyseniz...
Dışarıda köfte istediğinizde “Evde olmayan bir şey ye köfteyi evde de yapıyoruz” diyerek zorla döner yemek zorunda kaldıysanız...
Gazoz, kola gibi annelere göre zararlı bir şey istediğinizde ayran içme gerçeği ile baş başa kaldıysanız...
“Sen dururken ben mi gideyim?” diye duygularınız küçük yaşta sömürülüp, bakkala ekmek almaya doğru mini bir yolculuğa çıktıysanız...
Her türlü ev kazasında ilk müdahaleyi koşup mutfaktan sarı bezi getirmek suretiyle yaptıysanız...
Dondurma yedikten sonra olası boğaz ağrılarının önüne geçmek için zorla ılık su içtiyseniz...
Yemek yemek istediğiniz yeri siz değil de yemeğin cinsi seçtiyse...
Çünkü vişne lekesi asla koltuktan çıkmaz
Kola istediğiniz zaman “Ne kolası dolapta karpuz var!?” diye kolanın muadilinin karpuz olduğuna inandırılmışsanız...
Aranızda şöyle diyaloglar yaşandıysa...
"Anne : Tavuğunu ye pilavın kalsın.
Çocuk: Ama tabakta ne kadar pirinç kalırsa o kadar çocuğum olur.
Anne : O sadece kuru fasulye-pilav için geçerli kızım.
Çocuk: Anne yalan söylüyosun gibime geliyo
Anne : Ben de oklavayı elime aldım gibime geliyor
Çocuk: Yoğurdu uzatır mısın?"
Yorumlar
1