Medeniyetin ve bilimin insanoğlunun soluklarına girdiği ilk günden bu yana aşkın ne menem bir şey olduğu araştırıldı. Şairler, yazarlar, filozoflar; fizyolojik ve bilimsel olarak araştırılan bu mefhuma, sosyal bilimlerle açıklama, felsefeyle mana kazandırmaya çalıştılar. Sen, ben, biz her gün konuşup bir anlam yüklemeye çalıştık. Bir kısım, acı deyip kestirip attı. Bir kısım şerbet demeye devam ediyor.
Bütün bu süre içerisinde en çok merak edilen konu ise, aşık olduğumuzda dışarıdan görünen değişikliklerin içeriden nasıl göründüğüydü. Son araştırmalar bu merakın da son bulacağını göstermekle meşgul.
Başlıkta mübalağa sanatından birkaç örnek göstermiş olabiliriz. Aslında yüzde yüzde aynı şeyler değil elbette. Temelde aynı şey. Sebebi ise, oksitosin.
Oksitosin, vücut için İsviçre çakısı kıvamında bir hormon. Duyguların otomatik kontrolünü, doğum sırasında kasların kasılmasını, süt bezlerinden sütün salınmasını ve kadınların orgazm olmasını sağlıyor. En büyük unvanı ise, aşık eden hormon olması.
Oksitosin marifetleri bunlarla sınırlı değil. Stresi azaltıyor, empati duygusunu artırıyor ve daha sosyal biri olmasını sağlıyor. Tıpkı alkolün vücuda bıraktığı etkiler gibi.
Aynı zamanda alkol ve oksitosin hormonunun tamamen aynı işi yaptığı alanlar da var. Korku ve endişeyi azaltıyor her ikisi de. Daha mutlu olmamamızı sağlıyor ve daha heyecanlı kararlar almamıza neden oluyor. Peki gelelim kritik soruya, bu ikisi neden birbirine bu kadar benziyor?
Birmingham Üniversitesi Psikoloji Bölümü'nde Ian Mitchell'e göre, bunun nedeni gamma aminobütirik asit. Daha bilindik ifadeyle, merkezi sinir sistemi transmitteri (konu tıp olunca bu kadar bilindik oluyor). Bu arkadaş oksitosinden ve alkolden aynı şekilde etkilenip stres, korku ve cesareti kontrol altına alıyor. Bir nevi, vücut sarhoş olmakla, aşık olmayı aynı şey sanıyor.
Tabii bu hikayeden aşık olmayın, sarhoş olun gibi bir sonuç çıkmasın. Bahar geldi, yaz geldi, gidin aşık olun efendiler.
Yorumlar
0