Yeni bir şehre taşındınız, sürekli yemek yapacak vaktiniz olmadığı için ilk zamanların yemek vaktini bir yerleri keşfetmeye harcadınız. Yeri geldi 3 liraya yarım ekmek tavuk döner yediniz, fırının poğaçalarını denediniz, bakkalların güler yüzlülüğünü test ettiniz, "Acaba bu berber beni biçer mi?" diye sordunuz ve sürekli dolu olan, telefonları hiç susmayan o yöresel restorana girdiniz...
Diğerlerinden çok farklı olmayan bir restoran aslında burası. Küçük, tatlı dokunuşları olan, sevimli rafların üstüne renkli renkli turşular koyan, yemeğini yiyen birini çay içmeden uğurlamayan, mütevazı, mütevazı olduğu kadar da -kendisinin haberi olmasa da- lezzetinden dolayı iddialı. Hani bazı yerler kapandığında içinizden bir parça kopmuş gibi üzülürsünüz ya işte öyle bir yer burası. Sokağınızda, mahallenizde olmasından dolayı "iyi ki var" diyeceklerinizden.
Miço Antep Sofrası.
Mahallesine taşındığınızda çok memnun olacağınız, gitmeden önce telefonla arayıp hiç beklemeden yemeye girişebileceğiniz, sabah evden çıkarken anahtarı emanet edebileceğiniz ve aileniz taşındığınız şehri ziyarete geldiğinde gönül rahatlığıyla götürebileceğiniz bir yer. Özellikle aileniz Antep'ten geliyorsa. Evet, şu ana kadar büyük puntolarla sekiz kez tekrar etmesek de yarışmaya Antep mutfağından katılıyor Miço. Hepimize, sürekli "Abi bu sonbahar Antep'e gitmeliyiz artık" cümlesini kurdurtan Gaziantep'ten. Doğru cümle, siz yine gidin Antep'e ama gitmeden önce Miço'ya uğrayın ki üniversiteye girmeden önce hazırlık okumuş olun. Gerekebilir.
Başlığımıza konu olan ve mutfağın en tatlı köşesine astığımız tablo vardır: "Lezzet, ciddiye alınması gereken bir konudur." Ciddi meselelere girmeden önce, bu cümleden, Miço Antep Sofrası'nın da haberi varmış, onu gördük. Gelelim ciddi meselelere. Daha kapıdan girer girmez, içli köfte ve kuru dolma ikilisinin peşindeydik. Bu konuda değme yarışmaların jürileri gibi hissediyorduk kendimizi. Gördüğü her yerde içli köfteye atlayan ve kuru dolmayla yeni yeni tanışan bünyelerin, Armağan Çağlayan ukalalığı da diyebiliriz bu duruma. Bir tarafı eğreti anlayacağınız. Ama olsun biz kendi kendimize yarıştık ve her ikisini de 3 evetle uğurladık. İçli köfte yarı finale çıkar, kuru dolma finale. Gittiğimiz her yerde, kilo almak uğruna deneyebileceğimiz her şeyi deneme peşindeyiz. Gurmelikten falan değil ha haşa, bir daha gittiğimizde ne isteyeceğimize daha doğru karar vermek için. Çünkü parmak izleri gibi damak da kişiye özeldir. Okuduğunuz yorumlar, yazılar (bu satırlar da dahil) yüzde yüz mutlu edemeyebilir sizi. Neyse, tam da bu sebepten Miço spesiyal karışık istedik masaya...
Karşımızda 4 ciddi arkadaş vardı: Fıstıklı kebap, sebzeli kebap, tavuk şiş ve kuzu şiş. Hemen söyleyeyim, tavuk şiş konusunda arşa çıkılamayacağına inananlardanım. Yani en güzeli de yapılsa en kötüsü de yapılsa arasındaki fark, uçurum olmaz. Masaya gelen 4 yapraklı yoncanın tavuk şiş tarafı da öyleydi, doyururdu güzelce ama uğruna şiir yazdırmazdı. Kuzu şiş, doymanıza rağmen yarım porsiyon daha söylemek isteyeceğiniz güzellikteydi. Vahşi güzel yani, yerken güzel, fazla yediğin için mide zorlayan. Sebzeli kebap, bir daha gittiğimizde tek başına masaya gelebilecek, tek kişilik dev kadro olarak sahne alabilirdi. Bulgur pilavına çok güzel eşlik ediyordu. Gelelim uğruna ayrı paragraf açtığımız fıstıklı kebaba. 4 yapraklı yoncanın en ciddi yanı oydu. Utanmasak bir porsiyon daha söyleyecek ve sodadan yapılma bir havuzda yüzmek zorunda kalacaktık. Her damağın özel olduğuna inanıyoruz evet ama fıstıklı kebabın daha özel olduğuna inanıyoruz. Yolunuz düştüğünde aklınıza gelecek ilk cümle o olsun.
Miço Antep Sofrası olmasına rağmen menüde yer alan yöresel lezzetlerde sıkışıp kalmak istemeyenler için de seçenekler sunuyor. Kebapların yanındaki bostana salatası (Urfa) ve fıstıklı künefe de (Hatay) bize katılıyor. Ama biz bostana salatasına katılırken, fıstıklı künefe için aynı şeyleri söyleyemiyoruz. Miço Antep Sofrası, Çapa'da. İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi karşısında. Deniz Abdal Mahallesi, Başvekil Caddesi, No 41/B, Fatih'te.
Doymadan gidin.
Yorumlar
0