Bulunduğumuz tüm sosyal medya mecralarına gelen yorumlarınız, -övünmek gibi olmasın ama- ne kadar güzel bir ekip olduğumuza dair. Öncelikle bunun için kocaman bir teşekkür ediyoruz.
Şimdi gelelim asıl meseleye, burası çok keyifli. Yani bizim için öyle oldu. 
Her zaman diyoruz, Yemek.com'u Yemek.com yapan her ne kadar biz olsak da bu aslında sizin sayenizde. Sizin desteğiniz, ilginiz ve sevginiz sayesinde. Artık daha fazla "Kimmiş bu Yemek.com'un görünmeyen kahramanları" diye sizi düşüncelerle boğmamak için ekibimizle sizi tanıştıralım istedik.
İlk kurbanımız da stajyerimiz Cemre.
Selam Cemre, kimsin sen? Ne yer, ne içersin, kaç yıldır yaşıyorsun?
Ben Cemre Özgüzel. 22 yaşındayım, Adana doğumluyum. 16 sene Orta Doğu’nun çeşitli bölgelerinde oradan oraya taşınarak büyüdüm. Nihayet İstanbul’a taşınma kararı aldım. Şu anda Marmara Üniversitesi Gazetecilik 3. sınıf öğrencisiyim. Yemek yapmadan, muhallebi tenceresinin dibini sıyırmadan, garip tarifler bulmadan, kitap okumadan, yazmadan, keşfetmeden yaşayamıyorum.
Yarışmacı arkadaşlara başarılar diliyorum.
Yemek.com’da stajyer olmak nasıl bir duygu, mesela fotokopi çektiriyorlar mı sana?
Ah ah neler çekiyorum şurada bir bilseniz! Yemek.com’da öğrenmediğim tek şey fotokopi çekmek herhalde yahu. Onun haricinde gerek çekimlerine koşuyorum, gerek araştırma yapıyorum. Yazarlarımızdan gelen tarifleri okuyor onları düzenliyorum. Yani ne iş olsa yapıyorum.
İlk duygu karın açlığı tabii. Sürekli yemeklerle, fotoğraflarla, tariflerle iç içeyiz. Durmak bilmeyen bir açlık söz konusu. Şaka bir yana kazandırdığı tecrübeler başlı başına bir kitap konusu olur.
Ekibin yaşça en küçük üyesi olduğum için her an her dakika yeni bir şey daha not ediyorum aklımın bir köşesine. İşlerini yaparken inanılmaz keyif alan insanlarla birlikteyim. Her şey bir yana. Çikolatalı tart gibi hepsi. Şanslı bir stajyerlik benimkisi. Serotonin için tatlılara sarılmak yerine sabahları ofise geliyorum, yetiyor.
Tariflerle ilgili olduğunu söyledin, yemek yapıyorsun o zaman. Peki en son denediğin Yemek.com tarifi nedir?
En son yukarıda fotoğrafını gördüğünüz ekşili köfte tarifini yapmıştım. Sürekli bir deneme halindeyim. Şimdi de gözüme Yemek.com'da yaptığımız çikolatalı mousse'u kestirdim. İlk fırsatta onu evdekilere de yapacağım.
Yemek yapmak birçok insan için bir rahatlama, bir keyif hali. Müzik dinleyen, kitap okuyan, bir şeyler içen...
Evet evet. Rahatlamayı seviyorum yemek yaparken. Genellikle de müzik dinlemeyi tercih ediyorum. Hiç denemediğim ve inanılmaz korktuğum tarifleri yaparken birer doz Frank Sinatra - I Love You Baby ve Clairy Browne’den I’ll Be Fine alıyorum mutlaka. Yaparken dinlediğim şarkılar, tarife ve moduma göre çok değişiyor. Bazen evi küçük bir diskoteğe bile çeviriyorum. Hatta her yemeği bir şarkı ile bağdaştırdığım oluyor. Ama şu sıralar çok fazla Tame Impala, Alex Turner ve Foster the People’ı dinliyorum diyelim.
Biraz klişe olacak ama ortada büyük bir aşk var, sormak zorundayız: Yemeğe olan bu aşkın nereden geliyor?
Akdeniz mutfağı içinde doğmak ve gastronomi şahanesi ülkeler içinde büyümek bence. İnanılmaz şanslıyım ben bu konuda. Yemek yapmayı çok seven bir anne, yeni tatlara meraklı bir de babanız olunca yemeğe kayıtsız kalmak imkansız resmen.
Boyum ocağa yetişmediğinden tabure üzerine çıkıp yemek yapmaya çalıştığımı hatırlıyorum. Hatta anneme ve arkadaşlarına yemek programı sunuculuğu yapıyormuşum. O zamanlardan belliymiş yemekle içli dışlı olacağım.
Doğru söyle, yaptığın yemeklerle tavladığın birisi oldu mu?
Kalbe giden yolun mideden geçtiği konusunda şüphelerim var. Ya da ben yanlış insanlara yemek yapıyorum. 
Ama kendime de haksızlık etmeyeyim şimdi. Bir keresinde şeftalili erikli kek ve beyaz çikolatalı creme patisserie ile birisini tavlamışlığım var. Onu da sağlam tavlayamamışım demek ki
Bir dahaki sefere baklava falan açarım artık.
Hep biz sorduk, Yemek.com'un okuyucuları da sormak istese, seni nerelerde bulabilirler, hangi sosyal mecralarda varsın?
Benim en çok sevdiğim sosyal mecralar, Instagram ve Twitter. Tabii ki Facebook hesabım da var. Bir de çok kullanmamakla birlikte Tinder'da da beni bulmak pek mümkün.
"Duyduğumuza göre" Yemek.com'da lakaplar modaymış. Senin üzerine yapışan bi' lakap var mı?
Bıcır bıcır konuştuğumdan dolayı sanırım, cimcime diyorlar bana.
Yemeğin bir yanı keşfetmekte gizli. Diyelim ki yurt dışından bir arkadaşın İstanbul’a geldi, bir gün boyunca ona ne yedirirdin?
Sabah kahvaltısını ben hazırlardım kesin. Bizim oralara has sıkma açardım. Bir güzel Türk kültürünü damağına kazırdım. Sonra ver elini simitli çaylı vapur keyfi. Avrupa yakasına geçmişken klasikleri yerine getirmeden olmaz. Eminönü’nde bir balık ekmek, İstiklal’de ıslak hamburger...
Mısır Çarşısı’ndaki lokumlardan muhakkak tattırırdım. Hazır Sirkeci dolaylarındayız, Hafız Mustafa’ya uğrardık bir çay molasına. Akşam yemeği için tekrar Anadolu yakasına döneriz diye düşünüyorum. Saklı Köşk’ü tercih ederdik kesin.
Mevsim yazsa akşam yemeği sonrası istikamet Çengelköy, Seval Pastanesi. Şöyle tahinli dondurması, şekerparesi, revanisi ne varsa indirirdik midemize. Dönüş yolunda elimizde börek, midye dolma ve kokoreç olurdu kesin. Gece acıkmalarına nefis bir çözüm olurdu vallahi. Bunları anlatırken aklımdan ne kebapçılar, ne dönerciler geçti de midesini alt üst etmeyelim, seçici olmak gerek.
Tek cevap istiyoruz: Kokoreç, hamburger, pizza, Adana, lahmucun?
Bir Adanalı’dan alabileceğin en net cevabı veriyorum. BOL ACILI, YANINDA BOL MEZELİ 1,5 ADANA. Kazancılar’dan olması tercihimiz. Kalbimin bir numarası, tek aşkım.
Diyelim ki İstanbul'dan gidiyorsun ve son kez yemeğini yiyebileceğin 3 mekan var. Zamanın yok. Hangi mekanlar olurdu?
Demeyin öyle son üç falan üzülürüm. Valla çok fazla mekanı seviyorum ama İstanbul’da hepsinden ayrı tuttuğum birkaç mekan var. Bunlardan ilki Beşiktaş Tandoori ikincisi Moda Saklı Köşk ve son olarak da Nişantaşı Kantin. Bu 3'ü benim için oldukça özel.
Peki, o mekanlarda yediğin yemekler mi yoksa Yemek.com'un mutfağından çıkan yemekler mi desek...
Ah, ikisinin de yeri çok ayrı. Yemek.com'un mutfağı içinde hediye olan bir kutu gibi, hediyeyi asla bilemiyorsun. Bazen iki malzemeyle yapılan bir kurabiye çıkıyor, bazen de çilekli bir pizza!
Son soru biraz zor olsun: Yemek.com’un senin için ne ifade ettiğini tek kelimeyle açıkla desek, ne dersin?
Mutluluk. Orta Doğu ve Balkanlar’ın en ponçik ekibiyle çalışıyorum. O yüzden bende ne anlam ifade ettiğini anlat anlat bitiremem, sanırım kimsenin kafasını şişirmeyeyim diye tek kelimeyle sınırladılar beni. Yemek.com = mutluluk.
