Kimsin Sen: Yemek.com İçerik Uzmanı Duygu'yu Tanıyalım

Biricik Yemek.com okuyucularımız bilir. Cuma klasiği haline getirdiğimiz, ‘’Kimsin Sen’’ adında bir serimiz var bizim. Hani şu benimle başlayıp, Tugay, Ekin, Simge ve Emre ile devam eden, kahramanlarımızı tek tek sorguya çektiğimiz seri.

Altıncı bölümün konuğu ise hanemizin yeni üyelerinden. Biz ona bu vesile ile bir kez daha ‘‘İyi ki geldin be!’’ demek istedik.

Söylemeden edemeyeceğiz, kendisi yakın zaman içerisinde oluşturulan ve internet sektöründen birçok değerli ismin bir arada bulunduğu "Turkey Internet Market Influencers" listesinde de adı geçen, özellikle pazarlama alanında kendini yetiştirmiş bir isim. Tabağını alıp, Yemek.com’un kalabalık sofrasına neşe kattığı için de ayrı bir mutluyuz.

Huzurlarınızda Yemek.com’un bomba transferi ve tazecik içerik uzmanı Duygu Arslan.

Cici not: Kendisini Twitter'dan, Facebook'dan ya da Yemek.com'daki profilinden takip edebilirsiniz.

Selam Duygu. Bu hafta kurban olarak seni seçtik. Kimsin sen, ne yer, ne içersin?

Ne yalan söyleyeyim, heyecanlıyım. İlk defa röportaj vereceğim. Başlıyorum.

Ben Duygu. Oradan bakınca 23 gibi gözüksem de 33 yaşındayım. Biraz gerilere gidersek, İstanbul Üniversitesi İngiliz Dili Edebiyatı mezunuyum. Ardından uzaktan eğitim ile California Humanities University’de, Antik Yunan ve Roma Edebiyatı üzerine master yaptım. 11 yıldır basın-yayın sektöründeyim. Uzun yıllar yayınevinde editörlük, ardından ajanslarda, daha sonra dijital sektörde içerik uzmanlığı görevlerinde bulundum. Şimdi ise Yemek.com’un içerik uzmanıyım.

5 kedi, bir köpek annesi, dünyadaki her şeyi insanlar, hayvanlar ve eşyalar olarak üçe ayıran, etoburluğu ile nam salmış bir insan evladıyım. Kahvesiz, çaysız bir hayat, okumadan, yazmadan yaşayabileceğim bir an düşünemiyorum. Bir de kırmızı et kalp ben.

11 yıllık kariyeri öyle bir cümle ile geçmek olmaz. Nasıl oldu bugünlere gelmen?

O zaman hazır ol koskoca bir 11 yıl dinlemeye Cemre’ciğim.

Öncelikle ekran flulaşsın ve lise yıllarıma dönelim. Küçücük bir lisede okudum ben. O zamanlar dil ile ilgilenen pek kimseler yoktu. Biz, 5 kız, büyük bir azimle dil sınıfı açtırmıştık. Ardından dil sınavında iyi bir derece alınca kendimi İngiliz Dili ve Edebiyatı bölümünde buldum. Kitapları, okumayı inanılmaz seviyordum. Bu şekilde üniversitede 4 yılım geçti.

Herkes son sınıfta kara kara ‘’İşsiz kalacağız.’’diye düşünürken, formasyon almak için uğraşırken ben çoktan hamlemi yapmıştım. Her yere özgeçmişimi göndermeye başlamıştım. Sonra kariyerime yayınevi ile başladım. Master yapmadan önce sektöre hızlı bir adım atmıştım anlayacağın. Kitaplarla haşır neşir oldum. Çevirmenlik, düzeltmenlik yaptım.

Daha sonra ajanslarda çalıştım. Gelsin projeler, gitsin uzun süren mesailer. Tabii bizim zamanımızda dijital yoktu Cemre’ciğim, sen bilmezsin. Sonra bir patladı ki sorma. ‘‘Neymiş bu dijital alem?’’ diyerek bir girdim, giriş o giriş. 11 yıllık çalışma hayatımın son 5 yılını çeşitli internet sitelerinde içerik üreterek geçirdim.

Şimdiler de ise yemeğe olan iştahımı ve heyecanımı yaşattığım yerde, Yemek.com’da içerik uzmanıyım.

Ekipçe uçan kuştan bile içerik üretebileceğine inanıyoruz. Yemek.com’da neler yaparak kazandın bu ünvanı?

Gördüğüm her şeye içerik gözüyle bakmaya başladım. Sürekli olarak, ‘‘Aaa, bak bundan bile içerik çıkar.’’ diyorum. Gündelik hayatta karşılaştığımız, dikkatimizden kaçan o kadar çok şey oluyor ki...

Bu içerik algısını Yemek.com ile birlikte tamamen yemeklere kaydırdım. Artık tek ilgi odağım yemek, biraz daha yemek. Zaten yemek yemeği seven bir insan olduğumdan zor olmadı benim için.

Yemek.com’da gördüğünüz yemek aşkını duvarlara taşıyan insanların içeriğini yazan da benim, pahalı mekanların özelliklerini adeta bir Uğur Dündar gibi kamuoyuyla paylaşan da. İçerik ekibine fikirsel anlamda, içerik anlamında, sosyal medya anlamında kısacası her anlamda destek olmak için varım.

Hazır konu yemek yemeye olan ilginden açılmışken hemen yakalayalım seni. Nasıl mutfakla aran?

Yemek.com’da olup, muftaktan uzak olan yoktur herhalde. Ya yemek için ya da yapmak için giriyoruz. Ama ben dünyanın en üşengeç insanlardan biriyim (hala ailemle yaşamam bunun kanıtı). Yemek yemeyi inanılmaz seviyorum. Ama iş başa düşmediği sürece yemek yapmıyorum.

Geçenlerde annemin ayağı kırıldığında el mahkum girdim mutfağa. Ama yaptım mı da güzel yapıyorum şimdi. Hatta bak en son Oreolu irmik tatlısı ve karnıyarık denedim.

Genlerimizde yemeye yatkınlık olacak ki kız kardeşim de şef.

Mutfağı bu kadar seven bir insanın yemeden duramadığı çok şey vardır şimdi...

Olmaz olur mu? Gerçek bir etoburumdur. Her türlü eti hiç acımam, gömerim. Ama acı yiyemiyorum. Acısız olsun mümkünse. Hamburgere bayılıyorum. Dönerin, dürümün yeri bende çok ayrı.

Ev yemeklerine pek düşkün değilimdir. Annemin yemeklerinin yeri ayrı tabii ama işten çıkarken annemle genelde telefon görüşmelerimiz şöyle gelişiyor:

- Anne ne yemek var?
- Taze fasulye.
- Ha tamam, ben gelirken kendime güzel yemek getiririm.

Güzel yemek dediğim şey sosisli sandviç, hamburger, döner. Yani her türlü pis yiyecek aslında.

Diyelim ki İstanbul’dan gidiyorsun. Son 3 yemeğin ne olurdu ve nerede yerdin?

Kahvaltı için tercihim Cihangir'de Journey olurdu. Kocaman bir kahvaltı eder, üzerine misler gibi bir kahve içerdim. Hamburger aşığı olarak İstanbul'un en iyi hamburgecilerinden Baltazar’ın yolunu tutardım. Orada mutlaka bir hamburger patlatırdım.

Hadi gel birazcık sosyal hayatından bahsedelim. Neler yaparsın mesai saatleri dışında?

Ah Cemre, yaramı deştin. Ben bir zamanların ‘‘party girl’’ü idim. O parti senin, bu konser benim gezer dururdum. Hani o Facebook’ta her etkinliğe ‘‘gidiyor, ilgileniyor’’ yapan insan var ya, heh o işte bendim.

Ama tabii geçti benden. O kadar hızlı değilim artık. Eve koşarak gidip kedilerimi ve köpeğimi seviyorum. Bütün gün uzak kalıyorum, özlüyorum valla onları. Ardından yemek yiyorum ve bolca yazıyorum, okuyorum. Arkadaşlarımla bol bol vakit geçirmeye çalıyorum. Uzun uzun sohbetler ediyoruz. Ama konserlerden, müzikten o kadar da uzak kalmıyorum. Bulduğum her fırsatta gitmeye çalışıyorum.

Aha! Yemek.com’un bir hayvansever üyesi daha karşımızda. Güzel dostlarının hikayesini dinleyelim.

5 kediciğim bir de köpeğim var. Bildiğiniz kedili, köpekli teyzelere dönüyorum giderek. İlk köpeğimizi babam iş yerinden getirmişti. Her klasik Türk annesi gibi annem, bir iki gün kalır diye düşünmüştü. Öyle dedi ama 15 yıl kaldı bizimle Boncuk. Minnacık bir yavrusu oldu. Onu kaybettiğimizde Po bize yoldaş oldu.

Anne kedimizi ise sokakta bulduk. Daha sonra yavruları oldu. Mutlu mesut hep birlikte yaşamaya başladık. Mimi, Peynir, Kara ve Maya’ya son olarak Beyaz katıldı ve 5 oldular.

Bu ponçik hikayenin ardından özel hayatı deşeyim diyorum. Az ve öz giriyorsun mutfağa ama yaptığın yemeklerle çok mutlu ettiğin biri oldu mu?

Öhüm öhüm. Mutluluktan gözlerinden yaşlar akıttığım biri oldu diyelim. Benden çok uzakta yaşayan bir arkadaşımın doğum günüydü. Ne yapsam, ne etsem dedim. Onun için bir doğum günü pastası yapmaya karar verdim. Ama o bu pastanın tadına bakamayacağı için güzel bir video çekeyim dedim. Video içime sinmeyince iyi yaptığım şeyi yapmaya karar verdim. İçerik yazmak!

Hemen konuyla ilgili bir hesap açtım. Ve pastayı, yapılış hikayelerini oraya yükleyip, doğum gününün ilk saatlerinde onunla paylaştım.

Mutlu etmek için üşengeçliğimi kenara bıraktığım zamanlar oluyor.

Özel hayat bölümümüzün ardından merak edilen bir soruya geçiyorum. 33 yaşındasın ama 23 gösteriyorsun. Gençlik iksirini falan mı keşfettin?

İnsanlar yaşımı duyunca bir şaşırıyor. Bak sana bir sır vereyim, ömrüm boyunca bir kez diyet yaptım. Yapınca da kısa bir süre sonra geri aldım. İşin sırrı yemek yemekte arkadaşlar! Yiyin, için. Her türlü geri alıyoruz zaten, diyet yapmanın ne anlamı var.

Tabii genetik faktörler söz konusu benim için. Annemi ablam sanıyorlardı, kız kardeşim minyondur. Şanslıyım. Öyle sağlıklı falan da yaşamıyorum. Nerede fast food, sağlıksız gıda orada ben. Kötü örneğim resmen.

Kıskanmamak elde değil seni. Ve geldik son soruya. Yemek.com’un senin için ne anlam ifade ettiğini tek kelime ile açıkla desek?

Yemek.com demek müthiş bir heyecan demek benim için. Hayatımın iki önemli parçasını, yemek ve yazı yazmayı birleştirdiğim müthiş güzel bir heyecan. Ve ben bu heyecanı hiç kaybetmeyeceğime eminim.