et-kategorisi

<p>Yağlı ve lezzetli bir et olan pirzola; tavada, fırında ve mangalda pişirmeye uygundur. Mutfaklarda genel olarak; dana ve koyun etlerinin pirzolası ile tavuk pirzolası kullanılır. En çok tercih edilen pirzola çeşidi kuzu ve koyun pirzolasıdır. Koyun etinin kol kısmından da pirzola elde edilir. Kalem pirzola adı verilen bu pirzola çeşidi; koyun etinin en yumuşak, lezzetli kısımlarından biridir.</p>
<h2>Pirzola hayvanın hangi bölgesinden kesilir?</h2>
<p>Dana pirzola, dananın sırt kısmından yani kaburgasından elde edilir. Dananın sırt kısmı yağlıdır. Yağ sırttaki etin içine işlemiştir. Bu durum dana pirzolanın lezzetli olmasını sağlar. Kuzu pirzola da hayvanın sırt kısmından çıkartılır. Hayvandan pirzola çıkartılırken; kaburga kemikleri ile birlikte, kaburganın etrafındaki etler düzgün bir şekilde sıyrılır. Beyaz et severler tarafından tercih edilen tavuk pirzola ise kırmızı et pirzolalarının aksine sırttan değil tavuğun budundan yapılır. Tavuğun kaval ve uyluk kemiğini içine alan kemikli parça açılır ve tavuk pirzola halini alır.</p>
<h2>Pirzola nasıl pişirilir?</h2>
<p>Pirzola, genel olarak bir tavada, ızgara olarak pişirilir. Fırında ve mangalda da pişirilen pirzola, yanında sebzeler, patates ve baharatla servis edilir. Pirzolayı pişirirken lezzetini kaybetmemesi için tıpkı biftek yapımında da uygulanabilecek bir teknik olan ‘mühürleme’ tekniğinden faydalanılır. Pirzolayı mühürlemek için; pişirilen tavanın yüksek ateşte ısıtılması gerekir. Tava ısındıktan sonra pirzola, sıcak tavanın üzerinde, 3-4 dakika boyunca pişirilir. Pirzolanın bir yüzü piştikten sonra diğer yüzü çevrilir ve aynı şekilde pişirilir. Böylece içindeki lezzetli yağı, suyu kaybetmeyen iyi pişmiş bir pirzola elde edilebilir. Bu teknikle pirzola pişirirken bıçak ya da çatal ile etin pişip pişmediği kontrol edilmemelidir. Eğer pirzola tavadayken bir bıçak ya da çatal ile kesilirse içindeki suyu kaybedecektir.</p>
<div class="mobileContentRepeat"><div class="banner"><div id='div-gpt-ad-1469781094398-7' style='width:300px;'><script type='text/javascript'>googletag.cmd.push(function () { googletag.display('div-gpt-ad-1469781094398-7'); });</script></div></div></div><h2>İyi bir pirzola pişirmek için püf noktaları nelerdir?</h2>
<p>Pirzola, tek başına lezzetli bir et olsa da çeşitli baharatlar ile bu lezzet daha da arttırılabilir. Pirzolayı mühürleme tekniği ile; et pişmeden önce klasik sofra tuzları yerine deniz tuzu kullanılabilir. Deniz tuzu etin tadını kaybetmeden, daha iyi bir şekilde pişmesi için tercih edilebilir. Kekik de pirzolaya yakışan baharatlardan biridir. Mangalda ve fırında pişirilen pirzolalarda kekiğin pirzola henüz pişmemişken etin üzerine eklenmesi yaygın olarak yapılan bir hatadır. Çiğ bir pirzola eğer üzerinde kekik varken pişirilirse, kekik yanarak pirzolaya hoş olmayan bir tat verecektir. Pirzola piştikten sonra servis sırasında, kuru kekik ya da bir dal taze kekik pirzolanın üzerine eklenebilir.</p>

pirzola

SÖZLÜK

Pirzola

<p>Rosto, dana etinin büyük parçalar halinde kesilerek haşlandıktan veya kızartıldıktan sonra dilim dilim kesilerek servis edilir.</p>
<h2>Rosto hangi etten yapılır?</h2>
<p>Rosto, dananın nuar eti denilen bölümünden yapılan bir yemek türüdür. Nuar, but etinin farklı bir parçası olarak bilinir ve hayvanının bacaktan karına doğru olan kısmından elde edilir. Yağsız ve sinirsiz bir et olduğu için oldukça lezzetli bir et türüdür. Lezzetli bir et olmasının yanı sıra birinci sınıf kaliteye sahiptir.</p>
<h2>Rosto eti nasıl hazırlanır?</h2>
<p>Rosto yapmadan önce eti hazırlamak gerekir. Et, bir gece önceden buzluktan çıkarılmalı ve bir gece buzdolabında bekletilmelidir. Et buzdolabından çıkarıldıktan sonra en az bir saat kadar oda sıcaklığında bekletilir. Böylece et hem daha yumuşak hem de daha lezzetli olur. Eti pişirmeden önce iple belli aralıklara bağlamak gerekir. Böylece et pişerken kendini bırakmayacaktır. Bağlama ipi seçerken ise naylon bazlı olmayan pamuklu bir ip kullanılmalıdır. </p>
<div class="mobileContentRepeat"><div class="banner"><div id='div-gpt-ad-1469781094398-7' style='width:300px;'><script type='text/javascript'>googletag.cmd.push(function () { googletag.display('div-gpt-ad-1469781094398-7'); });</script></div></div></div><h2>Rosto pişirme yöntemleri nelerdir?</h2>
<p>Hayvanın nuar denilen kısmından elde edilen rosto, haşlanarak, fırında ve kızartılarak hazırlanır. Önce etin yüzeyi ardından kendisi pişirilir. Etin yüzeyi kızartmadan önce yağla ovulmalı ve tavaya tekrar yağ dökülmemelidir. Eti fırına vermeden önce tuz, karabiber ve çeşitli baharatlarla marine etmek ardından fırına sürmek gerekir. Rosto pişirme yöntemleri arasında poeling adı verilen farklı bir yöntemde kullanılabilir. Bu yöntemde kapaklı bir tencerenin içine aromatik baharatlar ile birlikte konulan et, kendi suyunda ve buharında pişer.</p>
<h2>Rosto neyle iyi gider?</h2>
<p>Güzel bir akşam yemeği için rostonun yanında servis edeceğiniz yemekler oldukça önemlidir. Rosto yanında mantar sote ile servis edilebilir. Mantar sote dışında rosto ile oldukça uyumlu olan süt ve tereyağı ile lezzetlendirilmiş patates püresi hazırlanabilir. Bunun yanında pilav veya buharda haşlanan sebzeler kullanılabilir.Sebzelerin yanında çeşitli baharatlarla hazırlanan garnitürlerle birlikte de rosto servis edilebilir. İçecek olarak ise genellikle kırmızı şarap içilir. Kırmızı şarabı seçerken ise orta sertlikte olan seçilir. Beyaz şarap ise yemeğin tadını bastıracağı için rostonun yanında tercih edilmemelidir.</p>

rosto

Rosto

<p>Küçük ve büyük baş hayvanların kaslarından elde edilen etleri dışında kalan böbrek, işkembe, ciğer gibi iç organlarına ve ayak, baş, kuyruk gibi kasaplık olmayan kısımlarına  genel olarak sakatat ismi verilir. </p>
<p>Sakatat hem Türk hem dünya mutfaklarında sevilerek kullanılan bir yiyecektir. Türk mutfağı kadar Yunan, Fransız, İspanyol, İtalyan ve Uzak Doğu mutfaklarında çok yaygın olarak kullanılır. Lezzet açısından olduğu kadar içerdiği protein, mineral ve vitaminler açısından çok değerlidir.</p>
<h2>Sakatat çeşitleri nelerdir?</h2>
<p>Küçük ve büyükbaş hayvanların yenilebilir tüm iç organları sakatat sınıfına girer. Bunlar yürek, ciğer, böbrek, dalak, işkembe, uykuluk, billur veya koç yumurtası, kuzu gömleği, ince ve kalın bağırsaktır.</p>
<p>Ayrıca hayvanın baş kısmından elde edilen kelle, dil ve beyin de sakatat sınıfına girer.Bunların dışında koyunlardan elde edilen kuyruk yağı, sığır kuyruğundan elde edilen pöçük eti, koyun ve sığırların ayaklarından elde edilen paça da sakatat çeşitlerindendir.</p>
<h2>Sakatatın püf noktaları nelerdir?</h2>
<p>Sakatatın en dikkat edilmesi gereken noktası tazeliği ve temizliğidir. Hayvanların vücut atıklarını temizleyen ve en kanlı iç organlarından oluştukları için çok iyi temizlenerek kullanılmaları gerekmektedir. Ayrıca yoğun mikroorganizma taşıdıklarından ete göre daha çabuk bozulurlar. Çok yüksek oranda kolesterol içerdiğinden kalp ve damar hastalarının dikkatli tüketmeleri gerekmektedir.</p>
<div class="mobileContentRepeat"><div class="banner"><div id='div-gpt-ad-1469781094398-7' style='width:300px;'><script type='text/javascript'>googletag.cmd.push(function () { googletag.display('div-gpt-ad-1469781094398-7'); });</script></div></div></div><h2>Sakatat nasıl pişirilir? </h2>
<p>Sakatat cinslerinin hemen hepsi Türk mutfağında yahni, ızgara, tava, dolma, sote ve söğüş olarak hazırlanıp yenilirler. Yahnisi yapılanlar yürek, ciğer, işkembe ve dana böbreğidir. Kuzu böbreği, uykuluk, billur, dalak ve ciğer ise ızgaraya uygundur. Ciğer ayrıca una bulanıp yağda kızartılarak Arnavut ciğeri olarak yemek ve meze şeklinde tüketilebilir. Urfa ve Antep'te ciğer kebabı çok ünlüdür.</p>
<p>İşkembe, en yaygın kullanılan sakatattır. Şirden, tuzlama, damar gibi çorba çeşitlerinin yanı sıra söğüş olarak da tüketilir. Ayrıca iyice haşlandıktan sonra güveci yapılabilir. Yahnisi yapılabileceği gibi, nohutlu işkembe de çok yaygın bir işkembe yemeğidir.</p>
<p>Kuzudan elde edilen ince bağırsağın en yaygın kullanım alanı kokoreçtir. Kokoreç ızgara yapılabileceği gibi domates ve biberle tavası da yapılır. Kalın bağırsak ise bumbar dolmasıyla ünlüdür. Hayvanın baş derisinin yüzülmesiyle elde edilen kelle, bol kekikli söğüş olarak yenir. Beyin ise söğüş, salata ve un ve yumurtaya bulanarak tava olarak yapılır. Dil, söğüş olarak yenilebileceği gibi fümesi de çok lezzetli olur.</p>
<p><em>Görselin kaynağı:<a href=" http://sarigaziet.com.tr/" target="_blank"> http://sarigaziet.com.tr/</a></em></p>

sakatat

Sakatat

<p>Sülün, eti en lezzetli av hayvanı olarak da bilinir. Tombul vücutlu ve yuvarlak kanatlı sülün, dünyanın en süslü kuşları arasında yer alır. Erkekleri renkli uzun kuyruklu ve yelelidir. Dişi sülünler ise kuyruksuz ve yelesizdir, renkleri ise serçeye benzer. Adi sülün, Japon sülünü, altın sülün, halkalı sülün ve gümüş sülün gibi çeşitleri vardır. Protein bakımından oldukça zengin olan sülün eti, az yağlı ve kalorisi düşük bir besindir. Sülünlerin kesim için en uygun dönemi 14. ve 22. haftalar arasındadır. Daha fazla bekletilirse eti sertleşir. Sülün eti tüketimi daha çok sonbahar ve kış aylarında artmaktadır. </p>
<h2>Sülün etinin faydaları nelerdir?</h2>
</p>
<p>-Sülün eti bünyesinde barındırdığı bol miktarda protein sayesinde zihni güçlendirir. </p>
<p>-Ödünün zihinsel hastalıklara ve vesveseye iyi geldiğine inanılır. Etini birkaç gün arka arkaya tüketmek de bu tür hastalıklarda iyi gelir . </p>
<p>-Sülün eti, proteinin yanı sıra demir, potasyum, fosfor ve folik asit açısından da oldukça zengin bir besindir. </p>
<p>-Yapılan araştırmalara göre sülün etinde yüksek oranda selenyum bulunmaktadır. Selenyum bağışıklık sistemini güçlendirir ve içerdiği antioksidanlar sayesinde kanser riskini azaltmaktadır.</p>
<p>-Aynı zamanda depresyondan kurtulmaya da yardımcı olur.</p>
<h2>Sülün eti seçerken nelere dikkat etmek gerekir?</h2>
<p>Sülün bir av hayvanıdır ve pek çok av hayvanı gibi daha lezzetli olduğu dönemleri mevcuttur. Sülün etinin en lezzetli olduğu dönemler sonbahar ve kış mevsimleridir. İyi bir sülünün temizlendikten sonra yaklaşık 900 gram gelmesi gerektiği unutulmamalıdır. Ayrıca av hayvanları kasap hayvanları gibi kesilmediğinden içlerinde biriken kirli kandan dolayı renkleri koyudur. Bundan kurtulmak için sülünleri avladıktan sonra tüyleri yolunmadan ve içi temizlenmeden ılık mevsimlerde 3 gün, soğuk mevsimlerde ise 8 ile 10 gün arasında ayaklarından asarak bekletmek gerekir. Aksi taktirde eti lezzetli olmaz. </p>
<div class="mobileContentRepeat"><div class="banner"><div id='div-gpt-ad-1469781094398-7' style='width:300px;'><script type='text/javascript'>googletag.cmd.push(function () { googletag.display('div-gpt-ad-1469781094398-7'); });</script></div></div></div><h2>Sülün eti pişirme yöntemleri nelerdir?</h2>
<p>Sülün etinin kızartmasından haşlamasına, kebabından buğulamasına kadar pek çok farklı pişirme yöntemi mevcuttur. Fakat en çok tercih edileni sos içinde, fırında ya da ocak üzerinde uzun sürede, kısık ateşte pişirme metodudur. Kısık ateşte pişirmek, eti daha yumuşak ve sindirilebilir hale getirir, bakterileri yok eder, yemeğin lezzetini artırır ve renginin daha parlak görünmesini sağlar.</p>

sulun-eti

Sülün Eti

<p>Şaşlık aslında Türk mutfağının en popüler kebap türü olan kuzu şişe çok yakın bir yemek türüdür. Tıpkı kuzu şiş gibi uzun bir şiş parçasına etlerin peşpeşe takılması ve ateşte ızgara edilmesi şeklinde pişirilir. Moğolistan'dan Türkmenistan'a, Rusya'dan Gürcistan'a kadar birbirinden biraz farklılıklar göstererek pişirilse de hemen hemen aynı isimle bilinir. Şaşlık kelimesinin Türkçe "şişlik" kelimesinden türediği düşünülmektedir.</p>
<h2>Şaşlık eti hayvanın hangi bölgesinden kesilir?</h2>
<p>Şaşlık kuzu şiş gibi en yaygın olarak kuzu kuşbaşından yapılır. Ancak hazırlanırken et, kuzu şişe göre daha büyük parçalar halinde kesilir. Doğal olarak da bu tip iri kuşbaşı parçalar koyun etinin sadece but kısmından elde edilir. Sığır bonfilesinden de şaşlık yapılabildiği bilinmektedir.</p>
<h2>Şaşlık nasıl pişirilir?</h2>
<p>Türk mutfağındaki kuzu şişten en büyük farkı marinatındadır. Geleneksel olarak, şaşlık yapımında kullanılacak etler pişirilmeden önce bir gece boyunca sirkeli ve baharatlı suda bekletilir. Bekletildiği bu sudan çıkarılan et parçaları şişlere takılarak pişirilir. Ancak bazen araya bir iki parça kuyruk yağı ve soğan takılması da çok rastlanılan uygulamalar arasındadır. Kimi yerlerde ise etlerin arasına domates ve biber takıldığı da görülmektedir.</p>
<p>Şaşlık meşe kömürü ya da odun ateşinde, mangalda pişirilir. Özellikle Gürcistan ve diğer Kafkas bölgelerinde "tkemali" denilen erik sosuyla servis edilir. Rusya’da ise şişe takılarak mangalda pişirilen bütün koyun, sığır, domuz ve tavuk etlerine şaşlık denilmektedir.</p>
<div class="mobileContentRepeat"><div class="banner"><div id='div-gpt-ad-1469781094398-7' style='width:300px;'><script type='text/javascript'>googletag.cmd.push(function () { googletag.display('div-gpt-ad-1469781094398-7'); });</script></div></div></div><h2>Şaşlığın faydaları nelerdir?</h2>
<p>- Protein açısından çok zengindir ve özellikle çocuklar ve yaşlılar için besleyicidir.</p>
<p>- Bir porsiyon kuzu eti günlük protein ihtiyacının yaklaşık %60’ını karşılar.</p>
<p>- Kuzu eti demir minerali açısından en zengin yiyeceklerden biridir. Şaşlığın içerdiği demir ise kırmızı kan hücrelerinin yapımı açısından en yaşamsal maddelerden biridir.</p>
<p>- Vücudun bağışıklık sisteminin güçlendiren ve yaraların kapanmasını sağlayan çinko da şaşlıkta bol miktarda bulunur. Yine bir porsiyon kuzu etinden bir günlük çinko ihtiyacının yüzde 45’ini elde etmek mümkündür.</p>
<p>- Şaşlık ayrıca B12 vitamini, magnezyum, selenyum ve bakır mineralleri açısından da çok zengindir.</p>
<p><em>Görselin kaynağı: <a href="http://www.nurkasap.com/" target="_blank">http://www.nurkasap.com/</a></em></p>

saslik

Şaşlık

<p>Japon ineği olarak da bilinen sığırdan elde edilen wagyu eti, Japonya’da zamanında çeltik tarlalarında işçi öküzü olarak kullanılan wagyudan çıkartılır. Otoriteler tarafından dana etine oranla daha lezzetli olduğu öne sürülen bu et, lezzetini hayvanın yetiştirilme tarzından alır. 19. yüzyılın ortalarına kadar Japonya’da dana ve kuzu eti yemek yasak olduğu için wagyu eti, dünya mutfak kültürüne oldukça geç girmiştir. Fiyatı Japonya’da ve dünyada diğer sığır etlerine kıyasla daha pahalıdır. Bunun nedeni temelde kalitesi olsa da klasik müzik eşliğinde bira içirilen, bunun yanı sıra alkolle masaj yapılan ineklerden elde edildiğine dair geliştirilen pazarlama stratejisi de ana sebeplerden biridir. </p>
<h2>Wagyu etini pişirme yöntemleri nelerdir?</h2>
<p>Wagyu sığırı eti tüm dünyada biftek olarak ön plana çıkmıştır. Oldukça yağlı olan et dokusundan dolayı tava ve ızgaralarda pişirilir. Lifli yapısı, mermerleşme benzeri bir etkiyle etin bütünlüğünü koruduğu için pişirilmesi yüksek ısıda olmalıdır. Kobe tipi biftek yaygın olarak kullanılır.</p>
<h2>Wagyu eti nasıl elde edilir?</h2>
<p>Japon Wagyu eti, bira fabrikalarında yan ürün olarak üretilen fermente edilmiş arpa ve buğdayla beslenen wagyu cinsi sığırlardan sağlanır. Bu hayvanlar Japonya’da temiz dağ havası olan geniş meralarda yaşarlar. Yıllarca geliştirilen yetiştirme alışkanlıkları sayesinde etlerindeki doymamış yağların doğmuş yağlara oranı çok yüksektir. Beslenme yöntemleri neticesinde Omege 3 ve Omega 6 yağlarını da içerir.</p>
<div class="mobileContentRepeat"><div class="banner"><div id='div-gpt-ad-1469781094398-7' style='width:300px;'><script type='text/javascript'>googletag.cmd.push(function () { googletag.display('div-gpt-ad-1469781094398-7'); });</script></div></div></div><h2>Wagyu eti çeşitleri nelerdir?</h2>
<p>Temelde siyah Japon, Japon polet, kısa boynuz Japon ve kahverengi Japon ya da Kumamato kırmızı olarak bilinen dört farklı tip wagyu eti vardır. Ayrıca yetiştiği bölgelere göre sınıflandırılan sığırlar Kobe, Tajima, Hida, Tottori, Okayama, Shimane, Kochi ve Kumomoto olarak da isimlendirilmiştir. Japonya’da üretilen sığırların %90’ı Tottori, Tajima, Shimane ve Okayama’yı da kapsayan Siyah Japon türündedir. Kochi ve Kunamato’yu içeren kahverengi Japon ve Kunamoto kırmızı türleri %9’luk paya sahipken, kısa boynuz ve polet ise çok az bir paya sahiptir.</p>
<h2>Wagyu eti nerelerde üretilir?</h2>
<p>Japonya dünyaya açıldıktan sonra, birçok ülke tarafından ithal etilen wagyu eti, artan üretim maliyetleri neticesinde çok pahalıya gelmesi nedeniyle, başta Avustralya ve Amerika Birleşik Devletleri olmaz üzere Kanada, İskoçya, Yeni Zelanda, Şili, Tayvan, Çin, Hong Kong, Singapur, Endonezya, İngiltere, Fransa, Almanya ve Danimarka'da özel olarak oluşturulmuş çiftliklerde yetiştirilmektedir. Bu etler, lezzet yönünden birbirlerinden ayrılır.</p>